روز قدس فراموش نشه

امروز اکثر اعلامیه هایی که توسط من و خواهرم تهیه شده بود را رفتم پخش کردم.راسیتش خیلی دوست داشتم از اعلامیه هایی که پخش کردم عکسی تهیه کنم و در دنیای مجازی قرار بدم ولی خیلی ریسکی بود و ترس برم داشت.بیشتر اعلامیه ها را به ماشینها(علی الخصوص تاکسی ها،ون ها و ماشینهای که آرم آژانس داشتند) الصاق کردم یا در خونه ها و مغازه ها انداختم و یک تعدادی را مستیقما به رهگذرها و مردمی که رد میشدند دادم.برخوردهای جالبی اتفاق افتاد که مبین این نکته بود،مردم هنوز فراموش نکردند و پشت سر جنبش و رهبران آن هستند.مثلا آقای که همراه با خانواده اش دم عابر بانکی ایستاده بود وقتی اعلامیه را دادم دستش و گفتم روز قدس فراموش نشه با لبخندی که سرشار از امید بود گفت حتما.یا آن دیگری که دستش را به علامت پیروزی بالا آورد و فریادش(دنیا و آزادی) هنوز تو گوشم داره زنگ میزنه(با فریادش پشمهام فر خورد،پیش خودم گفتم چه غلطی کردم به این یکی دادم،الانه که بیان بگیرنم).من که دلم خیلی روشنه،علی رغم تمام تهدیدها مردم دیگر ساکت نخواهند نشست.